Είναι το 2004 – εφαρμόζετε ταυτόχρονα το λαμπερό ροζ χείλος από ένα ζουμερό σωλήνα ενώ ενημερώνετε το Top 8 σας στο MySpace. Τα νέα του τραγουδιού της Britney Spears στο παρασκήνιο και σκέφτεστε τι θα φορέσετε για να πάτε να δείτε τη νέα ταινία του Lindsay Lohan Mean Girls αργότερα απόψε. Ξεκινάτε με την τσάντα σας, η οποία είναι προφανώς το πιο σημαντικό μέρος της στολή σας και πηγαίνετε από εκεί. Γιατί φυσικά θα μεταφέρετε τη νέα σας αγαπημένη τσάντα: τσάντα βαρελιού Terry Courel του Juicy Couture.
Έχω κάνει πολλές αμφισβητήσιμες επιλογές μόδας στη ζωή μου-από το Lowrise (και πολύ σύντομο) φούστες denim σε βελούδο παντελόνι με το γράψιμο στον αγκάθι μου-συνήθως χτυπάω όταν σκέφτομαι για έφηβος και προ-έφηβος Kaitlin. Και ενώ πολλά από τα πράγματα που φορούσα, προσεύχομαι να μην επιστρέψω ποτέ σε στυλ – τζιν που μιλάω σε σας – τα περισσότερα από τα ρούχα μου δεν λυπάμαι πραγματικά. Την εποχή τους φορούσα, με έκαναν ευτυχισμένο και ως παιδί ήμουν πολύ ντροπαλός και εσωστρεφής. Χρησιμοποίησα τη μόδα και τα ρούχα μου ως έναν τρόπο να εκφράσω τον εαυτό μου, αλλά και ως έναν τρόπο να συσχετιστώ με τους συνομηλίκους μου και πολύ πριν ο Dior, ο Louis Vuitton και ακόμη και ο προπονητής ήταν στη λίστα επιθυμιών μου, υπήρχε μια τσάντα που δεν άφησε ποτέ την πλευρά μου.
Έλαβα την εν λόγω τσάντα ως κοινό δώρο από τον αδελφό και την αδερφή μου για τα Χριστούγεννα όταν ήμουν στο γυμνάσιο. Το ήθελα τόσο άσχημα και ζήτησα τα παλαιότερα αδέλφια μου γι ‘αυτό. Αν η μνήμη με εξυπηρετεί, τους έβαλα τόσο πολύ που η τσάντα δεν ήταν ούτε μια έκπληξη όταν το άνοιξα το πρωί των Χριστουγέννων. Ακόμα ακόμα ήμουν στο δέος όταν άνοιξα το πακέτο και θα μπορούσα τελικά να βάλω ένα χέρι στο νέο μου μωρό σε όλη τη δόξα της Terrycloth, το γοητευτικό ιμάντα αλυσίδας και ένα δυσάρεστο μεγάλο «J» για εκκίνηση.
Κάπως όταν μιλάω για τις πρώτες τσάντες μου, ξεχνώ γι ‘αυτήν-την πρώτη μου πραγματική αγάπη, αλλά κοιτάω πίσω σε αυτή την τσάντα με αγαπημένες αναμνήσεις από τις ημέρες χωρίς ανησυχίες και την αφέλεια της νεολαίας μου. Δυστυχώς το ξεφορτώθηκα εδώ και πολύ καιρό, αφού το έριξα στην άκρη της πρώτης τσάντας μου, ακολουθούμενη από τη μικρή μου τσάντα σέλας Dior ένα χρόνο αργότερα. Όπου και αν είναι όμως, ελπίζω ότι είναι ευτυχισμένη.